De reacties op het plotselinge overlijden van Prince zijn vooral die van verbijstering. En het bijzondere is dat, waar de meeste artiesten uitgesproken fans en niet-fans hebben, dit niet voor Prince lijkt te gelden. De verbijstering en het verdriet over het heengaan van Prince wordt over de hele wereld gedeeld, zo lijkt het. Iedereen is het erover eens wat een unieke musicus Prince was en hoe ongelooflijk breed en diep zijn muzikale erfenis is.
Wired Magazine schreef gisteren vanavond:
“We’ll never understand Prince, and that’s why we love him. The most enthralling—and often most frustrating—aspect of being a fan of Prince was this: No matter what, you were never going to figure him out.”
Misschien is het geen toeval dat hij overleed op dezelfde dag dat Queen Elizabeth haar 90e verjaardag vierde. Deze Prince liet de wereld slechts kleine stukjes zien van zijn wereld. Pers werd pas na strenge selectie toegelaten op Paisley Park, zijn landgoed annex studio. Velen creëerden zo een eigen beeld van Prince en deze beelden zijn even divers als zijn muzikale carrière was. In het afschermen van zijn leven, het vasthouden aan zijn principes en het ruimte geven aan mythes, verhalen en speculaties is Prince vergelijkbaar met de Britse vorstin.
Pionier
Op bijna alle fronten was Prince een pionier. In het aangaan van de strijd met de platenmaatschappijen (Warner) deed hij iets unieks, namelijk het veranderen van zijn naam in een androgyn symbool, een onuitsprekelijke titel die TAFKAP (The Artist Formerly Known As Prince) of simpelweg The Symbol werd genoemd. Daardoor kon hij onder het contract uitkomen en in eigen beheer albums uitbrengen.
Hij gaf megaconcerten en pop-upconcerten in kleine zalen als Paradiso of Het Paard in Den Haag. Hij experimenteerde met nagenoeg alle muzikale stijlen, van funk tot punk en van rock tot ballads. Zijn live-optredens waren legendarisch in intensiteit, virtuositeit en energie; zij die het meemaakten vertellen er na jaren nog over alsof het gisteren was.
Vrouwen aan de top
Nieuw was ook het bevoordelen van vrouwen op sleutelposities in zijn band. Sheila E. als drummer, Candy Dulfer op sax (“If I want sax, I call Candy”). Hij was in kledingkeuze en stijlwisselingen minstens zo expressief en grensverleggend als David Bowie. En als voorbeeld van een Afro-Amerikaan die omarmd werd door een blank publiek minstens even succesvol als Michael Jackson.
Als curator en inspirator van nieuw talent deed Prince wat van hem mag worden verwacht, in de traditie van grootheden als Frank Zappa of Miles Davis. Wie met Prince had gewerkt, was verzekerd van een muzikale boost, inhoudelijk en carrière-technisch. Een van zijn laatste protégé’s was de Britse singer-songwriter Lianne La Havas; hij werkte mee aan haar meest recente album, Blood.
The Sound
Als Alpha-Audio willen we ook iets kwijt over het geluid van de Prince-producties. Prince staat bekend als een control freak die elk detail wilde beheersen, controleren en veranderen. Vreemd genoeg blinken zijn albums niet allemaal uit in audiofiele kwaliteit; deze is ronduit wisselend. Zo is Purple Rain opgenomen in een vliegtuig-hangar. De geluidstechnicus klaagde dat er veel overspraak (geluid van het instrumenten loopt in elkaar over) was door de echo van de hal. Prince vond dit geen issue.
Parade en Sign O’ the Times zijn prima gemixt en gemastered. Andere albums klinken soms als demo-tapes (misschien zijn ze wel zo bedoeld). Luister maar eens naar Dirty Mind.
De meningen zijn redelijk unaniem als het gaat om de vinyl-uitgaven versus de digitale versies. De vinyl-masters klinken beter dan de gedigitaliseerde en digitale masters. Die bevatten erg veel compressie. De loudness-oorlog is kennelijk niet iets waar Prince zich druk om maakte, want er circuleren erg veel verschillende versies van gedigitaliseerde eindmasters. Reden te meer, vinden wij, om masters te voorzien van een duidelijk keurmerk of kwaliteitsstandaard zodat we de herkomst van de betreffende master kunnen traceren.
The Vault
Over Prince deden veel geruchten de ronde en gelukkig is in ieder geval en hardnekkige waar gebleken. In een kluis zitten ongeveer 2.000 onuitgebrachte composities van Prince. Zij waren bedoeld om na zijn overlijden te worden verspreid over de wereld. Het is moeilijk om hier op dit moment verheugd over te zijn. Dankbaar is in dit verband een passender omschrijving. We besluiten met dit citaat, dat veel zegt over de betekenis die Prince heeft gehad voor de muziek, muzikanten, luisteraars:
“With Prince, experimentation was never taboo; it was simply a sign o’ the times.”
Het laatste concert van Prince, op 16 april in het Fox Theatre, is hier te beluisteren: http://yourlisten.com/gustavo.born.7/live-at-the-fox-theatre-14th-april-2016#
The news came unexpected: Prince is dead.
Prince was bigger than life, and his music, concerts, creativity and productivity played a large part in my life. The man who recorded a song a day is not recording anymore. If the rumours are true, he spent his last moments in the studio, in between performances.
I have had the pleasure of seeing Prince perform on stage since The Sign ‘O’ The Times; got to attend sound checks and these famous aftershows. And I listened to the never ending flow of great music, the official discography as well as the bootlegs – usually these were cut in an amazing sound quality. My library now lists some 300 albums, but this number will grow fast for sure the next weeks. Listening in my car to Prince concerts or studio outtakes – from his famous vault – I used to wonder what his new musical directions would be. This comes to a sudden end.
I love the atmosphere on stage, his natural way of playing any instrument, writing, composing and producing it all. He created his own universe of which it was cool to imagine to be a part of. You recognise his many diverse songs immediately. Many times I was moved by the emotions he created in his solos. Many important events in my life are connected with his albums. What an impact.
He fought for his rights. Tested innovative ways of distributing music. Built his Paisley Park Studio, to be able to record at any time, the engineers usually working in shifts around him. A free spirit and a hard working business man.
And he sure knew how to connect with his audience. From the moment he enters the stage, he’s what everyone is looking at. And no matter how large the crowd; you still get the feeling he’s playing just for you.
Marlon