20.6 C
Haarlem
woensdag, juni 7, 2023
Home Hi-Fi NOVO magazine, een gratis audiofiel e-zine

NOVO magazine, een gratis audiofiel e-zine

6
NOVO magazine, een gratis audiofiel e-zine

Het Canadese NOVO Magazine is een volledig kosteloos e-zine gericht op de betere audioapparatuur. Dus als u de Engelse taal machtig bent: downloaden.

Gratis is natuurlijk altijd leuk. Zeker als ook de kwaliteit van het kosteloze item in orde is. Dat lijkt het geval te zijn met NOVO Magazine, gemaakt in Canada. U kunt het meest recente nummer hier downloaden. Het telt 44 pagina’s en bevat interessante en lezenswaardige artikelen waaronder reviews. Toepasselijke advertenties zorgen voor het broodnodige inkomen van het bedrijf erachter.

Digitaal papier

Het tijdschrift is online te bekijken in de browser, maar ook downloaden in diverse bestandsformaten is een optie. Onder meer PDF is beschikbaar. Dat is op elk zichzelf respecterend systeem – pc, notebook, tablet of smartphone – te openen. Bovendien is het voor de liefhebbers natuurlijk nog altijd op papier af te drukken. De lay-out is die van een regulier tijdschrift, een soort van digitaal papier dus. Dat leest prettig, zeker op de wat grotere schermen. Diverse onderdelen zijn aanklikbaar, waaronder de advertenties. Een leuk initiatief en zonder meer de moeite om te lezen.

 

6 REACTIES

  1. Ik heb me ook een tijd laten verleiden tot het kopen van enkel audiofiele vinylreleases en sacd’s, maar uiteindelijk vervreemd je gewoon van nieuwe muziek en zit je soms sacd’s te kopen van matige 70’s albums. Of van rommelige lofi-platen die allesbehalve audiofiel zijn gewoon omdat ze van een bepaald label komen of omdat die op sacd uit is.

    Tegenwoordig koop ik gewoon de muziek die me bevalt. Als de geluidskwaliteit goed is, zie ik dat als een leuke bonus. Anders neem ik er de ongemakken bij. Liever dat, dan voor de 1000ste keer naar Diana Krall te luisteren.

    Qobuz vind ik alvast een leuke omgeving om naar nieuwe muziek te zoeken, zeker met de revival van de Franse muziek kan je daar leuke ontdekkingen doen. Voor Nederlanders misschien iets te exotisch, maar in België hebben we natuurlijk wat die achtergrond van klassiek Frans chanson.
    Hopelijk overleven ze hun financiële problemen, maar blijkbaar verdienen ze tegenwoordig bij door ook de muziek van Amazon streamingservice op hun servers op te slaan?

    Ik ga binnenkort zeker een keer lijst plaatsen van favoriete aankopen.

    Ik maak ook geregeld een lijstje van favoriete singles (met link naar videoclip). Dit is de link (momenteel wel maar twee Nederlandse bandjes, excuses): http://popdroid.tumblr.com/post/158271476183/popdroid-poplist-2017-02

  2. Zelfs de Sleaford Mods worden in de recentste Tone Audio besproken 🙂 De 24-bits versie staat op Qobuz, maar heb enkel maar een keer vluchtig geluisterd om me echt al een oordeel te vellen. Heb wel hun interview gelezen in Belgisch magazine waarin ze hun gal spuwen over de huidige doodsaaie indie-scene in de UK en het doet me zin geven om me te verdiepen in hun muziek.

    Ik denk dat het cliché van de audiofiel die zijn 20 verschillende kopies van Diana Krall, VU/Nico en Layla met elkaar zit te vergelijken wel stilaan achterhaald is. Zeker in Europa. In de VS is men nog iets conservatiever maar magazines zoals Stereophile/Audiostream en Tone Audio doen toch meer dan hun best om met een eclectische keuze voor de dag te komen.

    Op de instagram hipster vinyl-accounts worden de Crosleys stilaan ingehaald door Audio Technica, Pro-Ject en Rega!
    En zo is er misschien toch nog een toekomst voor de traditionele hifi-merken 🙂 Rega heeft zeker een slimme zet gedaan door een RSD-versie van hun instap-model uit te brengen. Het vinyl- en hoofdtelefoon-gebeuren is de uitgelezen manier om jongeren vertrouwd te maken met onze hobby.

  3. Ik heb de magazines nog niet bekeken.

    Wat popdroid zegt is wel treffend. Diana Krall, en ik voeg eraan toe Patricia Kaas, en een hele rits composities van deftige klassieke kopstukken zoals Beethoven, Chopin, Haiden.
    Ook de zoveelste van Miles Davis komt mijn neus uit.

    Wat is er mis met wat scheurwerk van Iron Maiden, wat ingetogener pop van U2?
    Zelf speel ik graag wat Daftpunk, en wat David Bowie.
    En heel stiekem een mooi stuk van Tsjaikovski, omdat het zo mooi is. Maar niet om de intellecte culturele gast uit te hangen, das mijn mening.

    Ok, ik ga eens bladeren in beide magazines.