Ik kan me nog een prachtige scene herinneren uit Shaft waarbij Peoples Shaft aankijkt en zegt: teflon motherfucker, teflon. Daarmee bedoelt de dope dealer natuurlijk dat Shafts denegrerende opmerkingen zo van hem afglijden: niets kan Peoples raken: hij is King of the hood! Rick Ross’s nieuwe album suggereert precies dat: Rick Ross is ‘King of the Hood’.
Rick Ross’s nieuwe album is helemaal South Side-stijl (Dirty South). Soms bombastisch, duidelijke Timbaland-beats en soms een vleugje Wu-Tang (als dat geen vloeken in de kerk is tenminste). Het is duidelijk dat Rick Ross heel tevreden is met zijn leven. Rijkdom, heldenstatus, dikke Maybachs, alles komt aan bod. Hou je niet van een zelfverheerlijkende rap-ster, dan is dit album helemaal niets voor u, want eigenlijk komt het album er op neer dat Rick Ross uitlegt hoe rijk hij is, hoe hij zo rijk is geworden, hoe graag hij geld uitgeeft en wat de eventuele minpunten aan deze rijkdom… Nummers als Maybach Music Part III zijn tekenend voor het album.
Dat neemt niet weg dat het album prima in elkaar zit. De beats zijn goed – op een enkel nummer na – en de raptalenten van Rick Ross zijn niet te ontkennen, al zijn het wel vaak de échte grote namen die het nummer flow geven. Nu moeten we hier wel bekennen dat we sowieso meer van de West Side (of West Coast) stijl houden (The Game, Dre, Eminem, Ice Cube, etc). Het flowt iets beter dan South Side.
Kort gezegd is Teflon Don een prima album dat de typische, thematische ‘money-rap’ uit de jaren 90 weer leven inblaast. Houdt u hiervan, dan is het een prima aanvulling van de collectie. In alle andere gevallen zal Rick Ross elders zijn centen moeten innen en zal hij moeten vertrouwen op de Teflon om zijn ego te beschermen.