Tsja, hoe spreek je dat uit? Ik zal eerlijk zijn: ik heb geen idee. Wat ik wel weet, is dat deze band uit Manchester fantastische muziek maakt. Geen doorsnee Britpop, maar diepgaande, een beetje symfonische pop / rock. Ze zijn nu toe aan hun zevende album sinds hun debuut in 2001.
De nieuwe sound van Sky at Night is even wennen. Na één keer luisteren doet het een beetje denken aan Elbow. En wat blijkt: Guy Garvy zit tevens achter dit nieuwe album van de Britse drie-eenheid, die in principe alleen met z’n drieën in de studio zit. Guy Garvy moet hebben gedacht: die Kloot-sound – dat klinkt echt heel vreemd! – kan voller! Want het nieuwe album zit vol met in mineur spelende strijkers en blazers. Het heeft wel wat!
Het loont deze plaat wat tijd te geven. We merken namelijk dat, hoe vaker we hem voorbij horen komen, hoe meer we hem waarderen. Nummers als ‘The Moon is a Blind Eye’ blijkt echt op ons te groeien. En zo zijn er meer. Bijvoorbeeld To the Brink, of I Still Do, waarbij leadzanger John Bramwell zijn klaagzang goed inzet. De nummers van I am Kloot zijn donker, diep, een beetje treurig en anders . Gelukkig maar, want daardoor blijft I am Kloot een beetje voor de liefhebber en niet de ‘doorsnee’ radio-3 luisteraar die nu ineens The National fantastisch vindt. Zonde, want daardoor wordt deze band een beetje doodgedraaid. We hopen maar dat dit niet gebeurt met I am Kloot. Zeker een aanrader van de donker getinte pop/rock.