I Feel Love is deze maand alweer 40 jaar oud

Het nummer I Feel Love van Donna Summer werd 40 jaar geleden geboren onder de vleugels van Giorgio Moroder. Het was het begin van een nieuw tijdperk.

In de jaren zeventig van de vorige eeuw streden rock, punk en disco om een plek in de hitlijsten. De naam Giorgio Moroder was een klinkende in de laatstgenoemde tak van sport. Hij erkende ook al vroeg het talent van Donna Summer en realiseerde een complete hitfabriek rondom haar heen. Moroder werd ook wel als de Europese versie van Motown gezien. De hit I feel Love ontstond in 1977, bedoeld voor het album Remember Yesterday. Het idee daarvan was om een soort muziekgeschiedenis als discoversie weer te geven. Op het allerlaatste moment bedachten Moroder en zijn rechterhand Pete Belllotte dat een blik in de toekomst ook wel zou passen op het album. En zo ontstond I Feel Love. De hulp van ene Robbie Wedel werd ingeroepen, hij arriveerde in de studio met een Moog synthesizer. Wedel was een – zou je nu zeggen – muzikale nerd. Hij wist alles van het binnenwerk van de Moog en had iets bedacht waardoor I Feel Love bijzonder strak klonk. En alleen daarom al een revolutie betekende.

Syncpuls

Wedel had namelijk een syncpuls in het gewenste ritme op een daarvoor gereserveerde track van de opnametape gezet. De Moog synchroniseerde daarmee. Het zorgde voor een loepzuiver ritme, de eerste elektronisch gegenereerde beat in feite. Ook bijzonder is het feit dat de drum in het nummer afkomstig is van een menselijke drummer. De Moog is een uitgebreide synthesizer, maar de producenten vonden dat een elektronische drum uit het apparaat niet geweldig klonk. En dus werd een drummer ingehuurd in de vorm van Keith Forsey. Het zal ongetwijfeld z’n meest ‘saaie’ klus zijn die hij ooit heeft ingespeeld. Maar tegelijkertijd ook een zeer uitdagende, want timing was van levensbelang. Uiteindelijk is het gelukt, zoals iedereen heeft kunnen horen.

Baanbrekend

In eerste instantie was I Feel Love slechts bedoeld als een achterafje. Uiteindelijk verscheen het op de B-kant van een single. Maar in het club- en discocircuit was het nummer al ontdekt en ongekend populair. Het werd dan ook een knaller van een hit. Muzikaal gezien was het inderdaad een blik op de toekomst. Het begin van de jaren tachtig waarin synthpop de boventoon voerde. Maar ook het zaadje voor de veel later ontstane house- en technomuziek. Patrick Cowly pikte het nummer ook nog eens op en maakte er een 15 minuten durende remix van, die eveneens goed scoorde. Met name in de DJ’s van de gay-scene die destijds wegliep met HI-NRG-muziek. Moroder zelf geniet tegenwoordig op 77-jarige leeftijd eindelijk van een dansende menigte in clubs. Hij wordt regelmatig gevraagd als DJ en ziet nu eigenlijk pas – daarvoor had hij er geen tijd voor – wat voor effect de track op z’n publiek heeft. Donna Summer overleed veel te vroeg in 2012 aan longkanker. Als niet-roker legde ze de schuld van de ziekte bij de aanslagen op 9/11 en de door haar ingeademde giftige rook. Maar zij en Moroder gaan voor altijd de muziekgeschiedenis in. Een uitgebreide verhandeling met allerlei achtergrondinformatie over het ontstaan van I Feel Love kunt u lezen in het lekker lange artikel Song from the Future: The Story of Donna Summer and Giorgio Moroder’s “I Feel Love” op Pitchfork.