Fluittist Kersten McCall geeft op de zaterdag door TRPTK gereleasde cd ‘B.ACH’ een geheel eigen draai aan – inderdaad – Bach.
De uit Duitsland afkomstige Kersten McCall groeide op als zoon van componist Brent McCall in Donaueschingen, waar jaarlijks de MusikTage plaatsvinden. In dit muzikale milieu startte hij op zijn negende met het spelen van fluit. Hij studeerde bij Felix Renggli aan het Schaffhausen Konservatorium in Basel en bij Renate Greiss en Aurèle Nicolet aan de Karlsruhe Hochschule für Musik. Als solist speelde hij veelvuldig in Duitsland en was hij te gast bij diverse internationale ensembles en orkesten. Sinds 2005 is hij solofluitist bij het Koninklijk Concertgebouworkest. Met zijn eigen orkest trad hij op met werken van Mozart, Ligeti en Nono. Als kamermusicus geniet McCall wereldwijde bekendheid: in 1995 was hij een van de oprichters van het ensemble est!est!!est!!! en sinds 2000 maakt hij deel uit van het Linos Ensemble.
‘Een meester’
Nu presenteert McCall, die door Bernard Haitink ‘een meester’ werd genoemd, zijn debuut voor het grensverleggende TRPTK label, bekend om zijn state of the art opnames en avontuurlijke producties. Gedurfde bewerkingen van muziek van Johann Sebastian Bach vormen de kern van zijn album: een uitgangspunt dat de aanzet vormt voor een ongewone benadering van bekende stukken. McCall bewerkt de fameuze ‘Partita in A Minor, BWV 1013’ en voorziet de sonates BWV 1033, BWV 1005 en BWV 1032 van een eigen arrangement. Verrassende en prikkelende interludes verhogen de spanning.
Schenden van een heiligdom?
“Ik wil de luisteraar verleiden”, vertelt de fluitist. “Het maken van bewerkingen van bekende stukken doe ik al heel lang. Het kan een nieuwe en onverwachte dimensie geven aan bekende muziek. Bovendien was het bewerken van muziek in de tijd van Bach doodnormaal. Ik kan me voorstellen dat sommigen mijn ingrepen zullen ervaren als het schenden van een heiligdom, maar daar staat tegenover dat een oude componist hierdoor ineens bijzonder actueel wordt.”.
Nooit kapot
“Het zou mooi zijn als mijn album de nodige discussie oproept”, merkt McCall tot slot op. “Ik heb echt bewerkingen proberen te maken in de geest van Bach. We moeten ons realiseren dat we niet meer dezelfde mensen zijn als zijn publiek in de barokperiode. Bij ons gaat alles sneller en we zijn met veel meer dingen tegelijk bezig. Ook de authentieke uitvoeringspraktijk van nu zal anders klinken dan in de tijd van de grote meester. De muziek van Bach krijg je nooit kapot en ik kan me voorstellen dat hij ook blij is met de manier waarop ik met zijn muziek omga. Ik hoop vurig dat de luisteraars van mijn album gaan genieten!”