Stilte…

Nu zijn er genoeg woordgrappen te maken over overleden dinosaurussen en doodse stilte… en dat gaan we niet doen. Maar feit is wel: wat is deze voeding stil zeg. Het geeft ruimte aan microdetail en ruimte tussen de noten. Dat is zo gek in onze hobby; je weet pas wat je mist als je het verschil hebt ervaren. Is het direct ‘hoorbaar‘? Nee… het is merkbaar. En dat maakt het heel lastig onder woorden te brengen. Je komt dan met vage termen als ‘het zwart in de muziek.” Daar kunnen we niet zoveel aan doen. Zie het als rust… en die rust zorgt ervoor dat details en micro-informatie beter boven komt.

Snelheid

Een tweede ding wat opvalt, is de snelheid van deze voeding. Nu weten we dat Miquel geen standaard spanningsregelaars heeft toegepast. Deze hebben een hoge interne weerstand wat snelheid kost. Zijn oplossing dus niet. En hoewel we dat verhaal voor waar moeten aannemen – en we hebben inderdaad geen standaard spanningsregelaars gezien – is het ook gewoon hoorbaar. De ‘snappy-ness’ is opvallend. We hebben zelf ervaren voedingen op netwerkswitches goed hoorbaar zijn. Deze moeten vooral schoon en snel zijn. Deze Dodo doet dat prima! Al is 900 euro voor een voeding op een switch wellicht wat gek…

Overall

We hebben een dikke maand met deze Dodo gespeeld. En in die maand is hij niet meer van de audio-pc afgekomen. En hij blijft ook. Deze nieuweling in de markt brengt alles wat uw auteur zoekt in een voeding: snelheid, stilte en openheid. Het is een voeding die – voor mijn gevoel – geen kleuring heeft. Dit in tegenstelling tot de Sbooster die warm en wat trager over komt. Soms lekker, soms niet… De Dodo… die hoor je niet. Heerlijk.