Review Revel Performa F226Be – Onnavolgbare neutraliteit

De Sound

Als we luidsprekers reviewen, zetten we ze in eerste instantie gewoon even neer en sluiten de boel aan. Tijdens het afspelen van de eerste testtracks gaan we schuiven en bepalen we de toe-in. Dat kan overigens ook prima in mono, omdat u dan de stemgrootte en focus goed kan bepalen.

Wat echter opvalt is dat de Revel al heel snel goed speelt. Ook als de speakers nog niet optimaal staan. Een gedachte die opkomt, is dat wellicht technisch correcte speakers zich gemakkelijker laten plaatsen dan luidsprekers waar iets mee aan de hand is. Dat is een aanname die we – nog – niet technisch kunnen onderbouwen, dus spaar ons als dit te kort door de bocht is.

Maar terug naar de Revel Performa F226Be. Wat dus een heel gunstige eigenschap is, is dat perfecte plaatsing niet per-sé nodig is voor een redelijk resultaat. Want natuurlijk geldt wel: hoe beter u ze neerzet, hoe beter ze klinken. Denk aan betere tonale balans of een prettiger en groter stereobeeld.

Mooie balans

Als we ze eenmaal goed hebben staan, merken we al snel dat dit een heel prettige luidspreker is om mee te leven. Hij speelt ongelooflijk soepel, ontspannen en in balans. Balans is hier wel het sleutelwoord vinden we. Er is niets aangezet. Dat komt wellicht niet direct spectaculair over… het is wel heel rustgevend. Daarbij heeft het vele voordelen: u hoort muziek zoals het hoort, u kunt langer luisteren en de speaker gaat veel beter om met vele genres…zoals we ook later weer merken.

Nu is het geen geheim dat uw redacteur voorstander is van neutrale hifi. Ieder z’n ding natuurlijk, maar de filosofie van uw redacteur is simpel: laat de opnames voor zich spreken. Laat de artiest zélf voor de kleuring zorgen… het is namelijk aan hen om iets warm of koel maken… dat is niet aan een fabrikant.

Het nadeel van een systeem dat kleurt is dat alles hetzelfde sausje krijgt. En laten we eerlijk zijn: overal barbecuesaus overheen is ook niet wenselijk.

Even over neutraliteit

Vergelijk het even met beeld. Het is aan de editor en wellicht regisseur om een stijl neer te zetten. Een gemakkelijk voorbeeld daarvan is The Matrix. Die is helemaal groen gemaakt ‘in post’ bij het kleurcorrectie-stadium. Die groenwaas maakt écht de film. Stel dat uw tv zo erg ‘kleurt’ dat groen bijna verdwijnt.

(een beruchte tv is overigens de eerste generatie Sharp Quattron, die nagenoeg geen groen weergeeft, waardoor voetbalvelden bijna grijs worden weergegeven).

In dat geval mist u een belangrijk deel van de beleving, omdat u dus die groenwaas niet meekrijgt. Zo zijn er nog wel meer voorbeelden te noemen op dit vlak. Denk aan een specifieke camerakeuze door de regisseur, samen met het opnameteam. Arri-camera’s neigen wat naar groen en hebben een smooth/crème-achtige look. Canon is wat warmer. RED-camera’s zijn zeer contrastrijk.

Als u dus uw TV niet kalibreert is er een grote kans dat u deze kenmerken niet goed meekrijgt, omdat het paneel te veel rood, groen of blauw weergeeft, waardoor de kleurbalans verschuift. Of uw witbalans staat niet juist (grote kans dat deze te ‘wit’ staat waardoor het naar blauw neigt).

Terug naar audio

Een vertaalslag naar HiFi is snel gemaakt natuurlijk; de responscurve is idealiter zo recht mogelijk. En dat geldt ook voor uw akoestiek. Dat is met geluid lastiger dan met beeld, omdat we te maken hebben met meer factoren. Echter kunnen we wel streven naar een gelijkmatige respons. En deze Revel slaagt daar verrassend goed in. Daardoor horen we heel gemakkelijk wat de intentie was van de opnametechnici en muzikant. En daar houdt uw redacteur wel van.

We laten onze bekende test-tracks langskomen en merken na een tijdje dat we gewoon lekker aan het luisteren zijn. Lekker onderuitgezakt op de bank, kopje koffie erbij… genieten. ROON trakteert ons op wat extra muziek en interessante suggesties. Denk aan Sophie Hunger met het prachtige nummer ‘Le Vent nous portera’ (staat ook in de sampletest). We worden helemaal in het nummer gezogen… Heerlijk.

Als we van Sophie Hunger naar Faithless naar Rammstein en weer naar Steven Wilson gaan, geeft de Revel geen krimp… dit paar speelt moeiteloos alles wat we vragen. En zo hoort het ook met een goede speaker; die speelt wat u vraagt. Helaas is en blijft dat vrij zeldzaam.

Beryllium / Beryllium

Hoe zien we de Revel F226Be naast onze Focal Sopra? Beryllium VS Beryllium. Opvallend genoeg horen we best veel overeenkomsten. Maar ook wat verschillen natuurlijk. Met name in tuning.

De Focal zet iets meer lucht neer door een subtiele ‘bump’ van ongeveer 1dB in het hooggebied (rond 8 Khz). De Revel is daar gewoon vlak getuned waardoor het lijkt alsof deze iets minder sprankel heeft. En dat is in zekere zin ook zo. Maar feit is: de Focal zet het iets aan. Wel lekker overigens.

De Revel heeft een iets strakker en gedetailleerder laaggebied. Het gaat niet per-se dieper, maar laat wel iets meer punch horen en meer detail. In het middengebied horen we niet direct heel veel verschillen beide zijn vrij neutraal en weten vocalen heel schoon en goed volgbaar te presenteren.

Luister naar de Revel Performa F226be

Download de lossless samples